Elk droom begint met een eerste stap. Verkennen noemen wij dat. Je kijkt naar de bestaande opties ( in volksmond 'afkijken'), je probeert eens wat (vind je balans) en dan hopelijk durf je los te laten ( dromen vanaf hier). Ik heb meegemaakt hoe mijn nichtje zelfstandig is gaan lopen. ZÓ schattig. Dan staat één ouder aan de ene kant en de ander aan de andere kant. De ene ouder spreid zijn armen richting kind en roept '' komaar naar papa''. Het kind lacht, de ouders lachen, de toeschouwers met telefoon in handen om alles te filmen lachen. En dan gebeurt het. Het kind spreid zijn armen om balans te vinden en wiebelend zet hij een stap richting vrijheid ( en personal trainer van de ouders en de familie. I mean, laten we eerlijk zijn. Op het moment dat kind zelf leert lopen zit je niet meer stil..). Baby stappend wiebelt het kind richting de ouder. Prachtzicht! Iedereen juicht! De oma pikt een traan weg, de tante krijgt kippenvel, de ouders lachen en kind is helemaal trots op zichzelf. Normale gang van zaken toch? We moeten allemaal leren lopen voordat we gaan rennen. Met dromen is het net zo. De ene ouder (dat is ik in dit geval) zit klaar met de ideeën terwijl de andere ouder (God in dit geval, Hij gaf de droom en ideeën) Zijn armen open houdt en roept'' Komaar naar Papa''.
Hoe zorg je ervoor dat een droom gaat lopen? Volgens Google was dit de beste blogsite voor beginners. En net als met eerste stappen nemen, moet je ook een eerste stap zetten richting je dromen. Dus, hierbij, mijn eerste stap.